شاعر شيعي اهلي شيرازي نامش محمد و ظاهرا در سال ۸۵۸ هجري در شيراز زاده شده است. وي با شاه اسماعيل و شاه تهماسب صفوي ‏معاصر بود همچنين وي در جواني به هرات رفت و در دربار سلطان حسين بايقرا راه يافت پس از به سلطنت رسيدن شاه ‏اسماعيل صفوي به خدمت وي پيوست ومثنوي "سِحرِحلال" را به نام او ساخت که در پانصدوبيست بيت است، اين شاعر ‏که از مشاهير شعر ايران بشمارمي رود علاوه برتبحردرتمام فنون شعري رساله هايي درعروض وقافيه ومعما دارد اهلي در فنّ ‏تجنيس مهارت زيادي از خود نشان داده است.

اشعار ديگري به نام هاي "رساله نغز فوائد الفوائد" و ساقي نامه (حاوي ‏‏۱۰۱رباعي ) و رباعيات گنجفه نيز از او مانده است. تعداد زيادي از اشعار او در مدح پيامبر و ائمه ي اطهار و مرثيه ي شهداي ‏کربلاست و ديوان او نزديک پانزده هزار بيت دارد، وي درسال۹۴۲ بدرود حيات گفته است وفات او در شيراز اتفاق افتاده ‏و در کنار تربت حافظ به خاک سپرده شده است.‏