(۹۳۰تا ۹۹۱هجري قمري) از شعراي برجسته شيعي در دارالعباد يزد است که در سال ۹۳۰ قمري در بافق درصد کيلومتري شرق يزد متولد شد.مقدمات علوم ادبي را نزد برادر خود آموخت و سپس نزد شرف الدين علي بافقي به مهارت کامل در فنون شعر و ادب دست يافت درشعر پيرو سبک بابا فغاني است اما کلام وحشي دلنشين تر از بابافغاني است شعر او سهل وممتنع است شعروحشي به دليل ساده و بي پيرايه بودن حتي در زمان حيات شاعرهم شهرتي کسب کرده وبه اطراف و اکناف و خارج از ايران راه يافته است وي در اشعارش حتي المکان از لغات عربي پرهيز کرده است وي در قصائدي پيامبر و خاندان مطهرش را ستايش کرده است .تذکره روز روشن وفات او را - قتل به دست معشوقه خود- د انسته و پژمان بختياري معتقد است که وحشي از شوق ديدار يار جان داده است.

فقر و گوشه گيري و ستيزه جويي با رياکاران از خصوصيات وحشي بافقي ذکر شده است. دوران حياتش مصادف با سلطنت شاه طهماسب صفوي –وشاه اسماعيل ثاني و شاه محمد خدابنده بوده است.وي در سال ۹۹۱ قمري بدرود حيات گفت ودر کوي "سربرج" مدفون گرديد.(وحشي مسکين ) تاريخ وفات اوست.