محمد طاهر وحيد الزّمان قزويني ميرزا محمد طاهر وحيد قزوينى فرزند محمدحسين، از استادان علم استيفاء(معرفت به قوانين امور مالى و ضبط دخل و خرج و شيوه محاسبات) در نيمه دوم سلطنت صفويه است كه در قزوين متولد شد. وى علم را با هنر درآميخته و در انشاء، حسن تحرير و شعر سرآمد هم عصران خود بود. قزوينى دوران تحصيل مقدماتى را در همان شهر، در رشته‌هاى علمى آغاز نمود و پس از چندى وارد مشاغل ديوانى گرديد. وى هنر خوشنويسى را از شاگردان ميرعماد فراگرفته و آثارى نيز در اين زمينه از خود به يادگار گذاشت. پس از اين كه ساروتقى، وزير شاه صفى، كار او را در امر ديوان پسنديد، در امور وزارت دستيار و مشاور او شد. پس از قتل ساروتقى، در دوران شاه عباس دوم به خدمت وزيراعظم سيدعلاءالدين خليفه سلطان درآمد و منصب مجلس‌نويسى (وقايع‌نگارى) به او داده شد. محمدطاهر در ابتداى دوران سلطنت شاه سليمان، همچنان شغل وقايع‌نگارى را برعهده داشت؛ اما پس از مدتى با وساطت و سعايت شيخ عليخان زنگنه، از آن شغل عزل و خانه‌نشين شد. پس از مرگ شيخ عليخان، منصب وزارت به او تفويض و به اعتمادالدوله ملقب گرديد. وى چهارسال در زمان شاه سليمان و پس از او شش سال نيز در زمان شاه سلطان حسين بر مسند وزارت بود و چون سال‌هاى عمرش از نود گذشت، از كار كناره گرفت و در حدود سال ۱۱۱۲ تا ۱۱۲۰ق درگذشت.

از جمله آثار او مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: ۱- آثار منظوم: كليات وى شامل مثنوى‌هاى خلوت راز، ناز و نياز، فتح نامه و...، ديوان ميرزا محمد طاهر دربر دارند قصائد، غزليات و رباعيات وى. ۲- آثار منثور: رساله‌اى در حساب، مرآت الاعجاز، اصول خمسه، منشآت و حاشيه‌اى بر تلخيص مقالات ارسطو از ابن راشد.