هاتف اصفهاني سيد احمد هاتف، اصلش آذربايجاني ومقيم اصفهان و از سادات حسيني، شاعر قرن دوازدهم هجري قمري مي باشد از تذکره ي نگارستان چنين برمي آيد که خانواده ي هاتف اصفهاني، اهل اردو باد آذربايجان بوده اند که در عهد صفوي از آن ديار به اصفهان آمده و در اين شهر مسکن گزيده اند هاتف اصفهاني در نيمه ي اول قرن دوازدهم هجري در شهر اصفهان بدنيا آمده و در همين شهر به تحصيل رياضي و حکمت و طب پرداخت و در اين فنون از محضر ميرزا نصير اصفهاني بسيار کسب فيض نموده است.

هاتف با صباحي و آذر و صهبا دوستي تمام پيدا کرد چنانکه رشته ي اين محبت جز با مقراض اجل انقطاع نپذيرفت. از هاتف اصفهاني يک پسر و يک دختر باقي ماند که هر دو اهل شعر و ادب بودند نام پسرش سيدمحمد متخلص به سحاب ، ونام دخترش بيگم که تخلص رشحه را براي خويش برگزيد. رشحه در شعر بسيار استاد بود ولي جز چند شعر، ديواني از او باقي نمانده است. هاتف علاوه بر شعر در علم طب نيز دست داشت وفات اين شاعردر سال ۱۱۹۸ هجري اتفاق افتاد.