ملا عبدالرزاق بن حسين لاهيجي متخلص به فياض لاهيجي از حکما و متکلمين بزرگ قرن يازدهم هجري است صاحب تذکره ي نصرآبادي معاصر او مي نويسد: اصل آن جناب از لاهيجان است اما چون در قم بسيار بوده به قمي مشهور است. وليقلي بيگ شاملوي هروي که دوسال پس از مرگ فياض تذکره اش را نوشته مي گويد: مولانا عبدالرزاق فيما بين حکما و علما در دانايي طاق، و در فضيلت مشهورآفاق است جناب معظم له لاهيجي الاصل و در فنّ حکمت ذاتي از جمله ي اجلّه ي حکماي عصر صاحبقراني... اکثر اوقات آن قدوه ي اهل کمال در دارالمومنين قم بسر برده و به کار تاليف و تصنيف اشتغال داشت. هنگام اقامت صدرالمتالهين در قم فياض به خدمت او رسيد و در محضر آن حکيم الهي به شاگردي نشست و پس از چندي به دامادي ملا صدرا مفتخر شد و با ملا محسن فيض کاشاني که او نيز داماد ملا صدرا بود خويشاوند گرديد. وي آنچنان دلبسته ي قم بود که آنجا را بهترين وزيباترين مقام مي دانست. و دعوتهاي متعدد وزرا و صدور را براي اقامت در شهر اصفهان که آن روزها پايتخت بود را نپذيرفت.

برخي از آثار فياض لاهيجي: ۱- سرمايه ي ايمان که خلاصه گونه اي است از گوهر مراد ۲- شوارق الالهام به زبان عربي –شرحي برتجريد الکلام خواجه نصيرالدين طوسي ۳- مشارق الالهام في شرح تجريد الکلام ۴- حاشيه جواهر و اعراض شرح تجريد قوشجي ۵- حاشيه برحاشيه ي ملا عبدالله يزدي –برتهذيب المنطق ۶- حاشيه برحاشيه ي خفري برالهيات شرح تجريد ۷- شرح برشرح اشارات ابو علي سينا ۸- شرح الهياکل در حکمت اشراق ۹- الکلمات الطيبه ۱۰- حدوث العالم ۱۱- وديوان شعر که قريب دوازده هزار بيت است. ۱۲- وي در سال ۱۱۲۱ هجري درقم وفات يافت وقبرش در سمت شرقي قبرستان بزرگ قم نزديک شيخان واقع شده است.