شيخ ابوسعيد فضل الله بن ابوالخيرمحمد بن احمد در سنه ي ۳۵۶ يا ۳۵۷ هجري در مهنه (خاوران) بدنيا آمد پدرش پيشه ي عطاري داشت بعد از تحصيل مقدمات در زادگاهش براي فرا گرفتن فقه به مرو رفت ونزد ابوعبدالله خضري که از فقهاي معروف بود واز علم طريقت نيز آگاهي داشت شاگردي کرد.ابوسعيد را مي توان در شمار نخستين سخن گويان فارسي زبان تصوف آورد رباعيات او بسيار معروف است گويند اين عارف بزرگ با ابن سينا ملاقات کرده ودر ختم مجلس فيلسوف ايراني چنين تقرير نمود "آنچه من ميدانم ابوسعيد مي بيند" گويا شيخ ابوسعيد با ابوعلي سينا مکاتباتي نيز داشته اند نسخه هايي از نامه هاي آن دو هست اما محققان در صحت آن نامه ها ترديد دارند وي در سال ۴۴۰ هجري بدرود حيات گفته است.

مي گويند در بستر بيماري از شيخ ابو سعيد پرسيدند که پيشاپيش تابوت تو از قرآن چه خوانند؟ گفت ، قرآن بزرگتر از آن است که برمن خوانند اين دو بيت کافي است : بهتراز ين درجهان چه بود کار*دوست بر دوست رفت يار بر يار آن همه اندوه بود و اين همه شادي*آن همه گفتار بود و اين همه کردار