حكيم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائي غزنوي متوفاي حدود نيمه ي قرن ششم هجري دراواسط قرن پنجم درغزنين چشم به جهان گشود بعد از سير وسياحت درآفاق و انفس و ملاقات با علما و عرفا در اوتغييري حاصل گرديد وکارش به زهد وتامل در حقايق عرفاني کشيد آثار او مملو است از حکايات و اندرزها وتمثيلات دلنشين وشيرين.

از جمله آثارش ،حديقةالحقيقة – طريق التحقيق – سير العباد – کارنامه ي بلخ – ومنظومه هايي در حکمت و عرفان. وفات اين شاعر بلندآوازه به سال ۵۴۵ قمري اتفاق افتاد ومزارش امروزه در غزنين مطاف اهل دل است.