زندگی نامه
(۱۲۹۰ تا ۱۳۶۱ هجري شمسي)
سيدمحمدعلي رياضي يزدي فرزند حاج سيدابراهيم رياضي ملقب به معين السادات به سال ۱۲۹۰ ش در محله «وقت و ساعت» يزد ديده به جهان گشود. جد بزرگ وي ميرزا علي نقي وقت و ساعتي بود و نام خانوادگي ايشان هم برگرفته از نام و شهرت حاج سيد رياض الدين فرزند کوچک تر ميرزا علي نقي وقت و ساعتي است. حاج سيدرياض الدين از جمله عرفاي زمان خود بود که زن و فرزند نداشت و عمده سال هاي زندگي خود را در اردکان به زهد و گوشه نشيني گذراند.
جد مادري رياضي ناظم الاطباء و تنها دايي او معتمد الحکماء به حرفه پزشکي اشتغال داشته و در ميان اهالي يزد به خوش نامي و پاک طينتي شهره بودند.
سيدمحمدعلي رياضي پس از اتمام تحصيلات ابتدايي در يزد عازم اصفهان شد و به کسب علوم ديني پرداخت. همزمان دوره نخست دبيرستان را هم در آنجا گذراند و سپس عازم تهران شد. ورود رياضي به تهران با آغاز سلطنت پهلوي اول و ورود جريان مدرنيته به ايران همراه بود. رياضي در تهران به ادامه تحصيل پرداخت و از آنجا که به زبان و ادبيات عربي مسلط بود مدتي هم به تدريس خصوصي مشغول شد. او پس از اخذ ديپلم ادبي از دبيرستان دارالفنون وارد دانشکده معقول و منقول شد و دوره سه ساله رشته الهيات را با کسب رتبه اول به پايان رساند. به علاوه در سال ۱۳۱۸ موفق به اخذ مدرک ليسانس علوم تربيتي از دانشسراي عالي تهران شد و پس از آن ازطرف وزارت فرهنگ و علوم مأمور به خدمت در بخش اداري – مالي دانشکده پزشکي دانشگاه تهران گرديد.
رياضي يزدي که کار شعر و شاعري را از اوان جواني شروع کرده بود داراي نثري قوي، پرکشش و مستحکم بود. چنانکه با برداشته شدن فشار سنگين و نفس گير سال هاي ديکتاتوري پهلوي اول از روي فضاي عمومي کشور در حدفاصل سال هاي ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲ به فعاليت در عرصه مطبوعات آزاد کشور پرداخت و فارغ از هرگونه وابستگي حزبي و گروهي با نگارش سلسله مقالاتي نغز و پرمايه به بسط و توسعه افکار و انديشه هاي بلند خود در عرصه شعر و ادبيات فارسي پرداخت. مطالب و مقالات تراوش کرده از خامه زرين و پرارج وي اغلب در روزنامه هاي انسان آزاد (به مديريت سيدجواد سعيدي فيروزآبادي) و آتشفشان (به مديريت اديب رضوي يزدي؛ وکيل سرشناس دادگستري) چاپ و منتشر مي شد.
پس از کودتاي اسفناک ۲۸ مرداد و سرنگوني دولت مصدق، رياضي هم دست و قلم از عرصه مطبوعات فرا کشيد و به همان حضور در مجالس و انجمن هاي ادبي تهران و ديگر شهرها بسنده نمود.
شاخصه اصلي رياضي توانايي و جايگاه رفيع وي در عرصه «شعر آئيني» است. اشعاري که به سال ۱۳۴۷ در ستايش و منقبت حضرت رسول اکرم (ص) سروده و در حسينيه ارشاد توسط وي سروده و سپس قرائت گرديد از عالي ترين و شيواترين نمونه هاي شعر آئيني به شمار مي رود. رياضي يزدي به سبب حضوري فعال در عرصه شعر و ادب ايران با بسياري از بزرگان و ادباي اين خاک به ويژه مرحوم اميري فيروزکوهي و استاد سيدمحمد حسين شهريار دوستي و مجالستي نزديک و صميمانه داشت.
رياضي اشعار نغز و پرکشش فراوان دارد که برخي از بهترين هاي آنها زينت بخش مقابر مقدسه و حرم هاي امن حضرت علي (ع)، حضرت امام حسين (ع)، حضرت امام رضا (ع) ، حضرت معصومه و نيز گنبد و بارگاه برخي امامزاده ها و ديوارهاي مسجد بزرگ دانشگاه تهران شده است. سيدمحمدعلي رياضي که در دوران حيات پربرکت خود و به سبب ارادت فراوان به دختر ارجمند و والا مقام حضرت موسي بن جعفر (ع) به مقام خادم افتخاري و نيز ملک الشعراي بارگاه مقدس حضرت معصومه عليهم السلام مفتخر گرديده بود، پس از سال ها خدمت صادقانه بر آستانه پرمهر اهل بيت سرانجام در روز ۲۹ اسفند سال ۱۳۶۱ در بيمارستان بانک ملي تهران درگذشت و در گورستان ابن بابويه به خاک سپرده شد.
