ميرزا محمد تقي قمي، متخلص به «محيط» و ملقب به شمس الشعراء، از شاعران با ذوق و خوش قريحه ي دوران قاجار است. پدر محيط اهل فضل و علم بوده و در خدمت به شرح نبوي صلي الله عليه و آله و سلم و نشر علم و ارشاد خاص و عام جهد بسيار کرد، در طريق قدس و تقوي قدم مي نهاده و از صاحبان نفس و دعا بوده است. مرحوم دوست علي خان (معيرالمماک) از وزراي ادب پرور و با تدبير زمان که با اهل فضل حشر و نشر داشته، به طريقي خانواده محيط را به طهران منتقل و پدر محيط را به معلمي فرزندش امير دوست محمد خان معيرالممالک گماشت. ميرزا محمد تقي (محيط) اوايل عمر خود را در قم به سر برده و در آنجا مشغول فراگرفتن علوم مورد علاقه اش بوده است. محيط قمي باقيمانده ي عمر خود را در طهران سکونت گزيده و با ادبا و شعراي هم عصر خود محشور و مأنوس بوده، در اکثر مجالس ادبي شرکت جسته و سرآمد اقران بود.

چنان که پيدا است، از دستگاه معيرالممالک متنعّم بوده و در چند جاي ديوان خود، مدح و قصيده به مناسبت هايي در ستايش ولي نعمت خود دارد. محيط قمي، يکي از شاعران پرقدرت عصر قاجاريه است که از ذوقي سرشار و هوشي وافر برخوردار بوده و در زمينه ي بذله گويي و طنز نيز يد طولاني داشته است. مسلک و مشرب درويشي و عرفان را دارا بوده و اکثر اشعار او، مختوم و موّشح به نام مبارک مولاي درويشان اميرمؤمنان علي عليه السلام است که الحق خوب از عهده آن بر آمده است. ديوان محيط قمي قبلاً دو چاپ سنگي شده که هر دو آنها مغلوط و ناخوانا است. متأسفانه در اين اواخر همان ها نيز به کلي ناياب بود و خطوط ديوان (نستعليق) سبک قديم و سطور آن بسيار فشرده و در هم چاپ شده بود. محيط قمي در حدود سال ۱۲۵۰ هجري در يکي از روستاهاي شهرستان قم به دنيا آمد، در سال ۱۳۱۷ هجري به سراي باقي شتافت و در «شيخان» قم به خاک سپرده شد.