زندگی نامه
ابو منصور محمد بن احمد توسي مشهور به دقيقي (۳۳۰ تا ۳۷۰ هجري قمري)
دقيقي از طبقه دهقانان خراسان بود و در عصر منصور بن نوح ساماني و پسر او مي زيسته است. سرمايه اي را که از پدر به او ارث رسيده بود با عياشي و خوشگذراني هدر داد و سپس به سرايش داستان هاي تاريخي ايران مبادرت ورزيد. شاهنامه خود را بدليل ارادت به زرتشت از داستان ظهور زرتشت آغاز کرد و چندي بعد به دست غلام خود به قتل رسيد.
دقيقي منصور بن نوح ساماني و نوح دوم ساماني را مدح گفته و ابوالحسن آغاجي -از بزرگان ساماني که خود چامه‌سرايي توانمند بوده- نيز از ستايش‌شوندگان دقيقي‌است. دقيقي چندي هم در دربار چغانيان به‌سربرده و فخرالدوله ابوالمظفر احمد بن محمد، امير ابوسعد مظفر و امير ابونصر را ستوده‌است. ارجي که چغانيان بر دقيقي گذاردند زبانزد شاعران پس از او بوده و از جمله فرخي سيستاني و اميرمعزي به آن اشاره کرده اند.
گشتاسپنامه دقيقي را پس از شاهنامه برترين اثر حماسي فارسي در بحر متقارب دانسته‌اند. ولي به گفته محمد دبير سياقي «از لحاظ وسعت فکر و ميدان خيال و حکمت وعظ و نتيجه‌گيري اخلاقي از بيان وقايع و احساسات وطني به پاي شاهنامه نمي‌رسد».
به جز هزار بيتي که در شاهنامه فردوسي گنجانده‌شده تنها نزديک به سيصد بيت قطعه، قصيده، غزل و شعرهاي پراکنده ازو به يادگار مانده‌است.
